Promując wysoki poziom zatrudnienia, Unia Europejska (UE) walczy z bezrobociem już od wczesnych lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku. Kwestia ta stała się priorytetem dla działań europejskich po wybuchu kryzysu gospodarczego i finansowego w 2008 r., który spowodował wzrost stopy bezrobocia we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej (UE). W strategii „Europa 2020” Komisja Europejska wyznaczyła cel, by do roku 2020 zapewnić zatrudnienie 75% osób w wieku od 20 do 64 lat.

 W ostatnich latach warunki na rynku pracy w UE znacznie się poprawiły, a większość wskaźników rynku pracy stale się umacnia. Od połowy 2013 r. stopa bezrobocia nieustannie spada, a UE wróciła do poziomu sprzed kryzysu (6,5 % w lipcu 2019 r.). Pomimo ożywienia gospodarczego i jego pozytywnego wpływu na rynek pracy, UE wciąż musi stawiać czoła wyzwaniom związanym z bezrobociem, szczególnie w odniesieniu do różnic między państwami członkowskimi, bezrobocia młodzieży i bezrobocia długotrwałego.

Od 2014 r. podejmowane są działania w wielu obszarach, np. działania w celu pomocy młodym ludziom w wejściu na rynek pracy, zwalczania bezrobocia długotrwałego, podnoszenia kwalifikacji i ułatwiania mobilności pracowników w Unii Europejskiej.

Poprawa wskaźników rynku pracy znalazła odzwierciedlenie w lepszej ocenie przez obywateli zaangażowania UE w walkę z bezrobociem, nadal istnieje jednak bardzo duże zapotrzebowanie na jeszcze większą interwencję UE w tym obszarze polityki (76 % obywateli UE).

W przyszłości nowe lub znowelizowane przepisy dotyczące zatrudnienia mogłyby unowocześnić pracę, tak aby pomóc w dostosowaniu się do świata cyfrowego, wspierać stabilne procesy przechodzenia od bezrobocia do zatrudnienia i między miejscami pracy, zwiększać mobilność siły roboczej i zapewnić lepszą koordynację między polityką gospodarczą a społeczną.

Niniejszy dokument jest aktualizacją briefingu opublikowanego przed wyborami do Parlamentu Europejskiego w 2019 r.