Unia Europejska jest trzecim co do wielkości emitentem gazów cieplarnianych na świecie – po Chinach i Stanach Zjednoczonych, a przed Indiami, Brazylią i Rosją (2012 r.).

Według danych z 2015 roku sześć państw UE o najwyższym poziomie emisji to Niemcy, Zjednoczone Królestwo, Francja, Włochy, Hiszpania i Polska. W 2015 r. 78 % emisji gazów cieplarnianych w UE pochodziło z sektora energetyki, a 8,7 % – z przemysłu.

W 2008 r. UE postawiła sobie za cel obniżenie emisji gazów cieplarnianych o 20 % w stosunku do poziomu z 1990 r. i jest na dobrej drodze do jego osiągnięcia: w 2015 r. emisja gazów cieplarnianych w UE spadła o 22 % w porównaniu z poziomem z 1990 r.

W 2014 r. UE wyznaczyła nowy cel zakładający ograniczenie emisji gazów cieplarnianych do 2030 r. o co najmniej 40 % w stosunku do poziomu z 1990 r. Europejska Agencja Środowiska przewiduje, że ograniczenie – prognozowane na podstawie stanu realizacji działań UE w 2017 r. – nie osiągnie założonej wartości docelowej. Szacuje, że do 2030 r. uda się obniżyć emisje gazów cieplarnianych do ok. 30 %.

W 2015 r. UE zobowiązała się w porozumieniu paryskim do zmniejszenia do 2030 roku emisji gazów cieplrnianych o co najmniej 40% poniżej poziomu z 1990 r. 

Aby zmniejszyć emisje pochodzące z elektrowni i przemysłu, UE wprowadziła w życie pierwszy duży rynek emisji dwutlenku węgla z systemem handlu emisjami (ETS).

W pozostałych sektorach redukcje zostaną osiągnięte poprzez uzgodnione krajowe cele redukcji emisji wyliczane w oparciu o produkt krajowy brutto na mieszkańca poszczególnych krajów.  UE chce również wykorzystać w walce ze zmianami klimatu możliwości pochłaniania CO2 przez lasy. 

UE walczy także ze zmianą klimatu również za pomocą nowej polityki czystej energii. Głównym punktem ciężkości jest zwiększenie udziału wytwarzanej energii odnawialnej oraz umożliwienie obywatelom wytwarzania własnej ekologicznej energii. Drugi dotyczy efektywności energetycznej budynków i urządzeń gospodarstwa domowego