Komisja Europejska przedstawiła bilans swojego ogólnego podejścia do kwestii równoważności przepisów w dziedzinie usług finansowych. Decyzje podejmowane w tym obszarze przez UE stały się w ostatnich latach istotnym narzędziem regulacyjnym i przyczyniają się do integracji światowych rynków finansowych oraz zacieśnienia współpracy z organami państw trzecich.

W lutym 2017 r. służby Komisji opublikowały dokument roboczy, który zawierał pierwszą kompleksową ocenę równoważności w dziedzinie usług finansowych. W dokumencie tym opisano podejście Komisji do oceny ram prawnych w państwach trzecich oraz nakreślono główne cele przyświecające Komisji.

Decyzje w sprawie równoważności pozwalają Komisji na uznanie, że system regulacyjny lub nadzorczy określonych państw spoza UE jest równoważny z odpowiednimi ramami unijnymi. Komisja może stwierdzić równoważność w odniesieniu do danego państwa trzeciego, jeżeli jego ramy regulacyjne i nadzorcze przynoszą wyniki równoważne stosownym ramom unijnym. Deklarowanie równoważności jest instrumentem regulacyjnym, mającym zwykle postać aktu wykonawczego, który ma na celu zapewnienie uczestnikom rynku korzyści pod względem ostrożnościowym oraz zapewnienie stabilności finansowej w UE, integralności rynków, ochrony inwestorów i równych warunków działania na jednolitym rynku UE. 

Proces podejmowania decyzji w sprawie równoważności poprzedza szczegółowa ocena przeprowadzana przez Komisję w oparciu o dialog z organami danego państwa trzeciego i przy udziale, w stosownych przypadkach, europejskich organów nadzoru. Ocena ta opiera się na zasadzie proporcjonalności i uwzględnia ryzyko, tj. Komisja dokładniej przygląda się ramom państwa trzeciego – i oczekuje silniejszych zabezpieczeń przed ryzykiem – jeżeli sytuacja w danym państwie trzecim ma większy wpływ na rynki w UE.

Unijne prawo dotyczące usług finansowych obejmuje około 40 obszarów, w których podejmowane są decyzje w sprawie równoważności.

Unia ocenia ogólny kontekst polityczny oraz to, w jakim stopniu system regulacyjny danego państwa trzeciego pozwala osiągnąć takie same wyniki jak przepisy unijne. Pozytywna decyzja w sprawie równoważności przepisów, podejmowana samodzielnie przez Komisję, daje organom UE zaufanie do rozwiązań prawnych i nadzorczych przyjętych w państwach trzecich. Dzięki temu podmioty z państw trzecich aktywne na rynkach finansowych w UE muszą przestrzegać tylko jednego zbioru zasad. W opublikowanym dziś komunikacie opisano również, w jaki sposób ostatnie zmiany przepisów unijnych zapewnią jeszcze większą skuteczność jednolitego zbioru przepisów oraz jednolitego nadzoru i monitorowania przez UE, sprzyjając jednocześnie prowadzeniu działalności transgranicznej na rynkach światowych. Dotychczas Komisja podjęła ponad 280 decyzji w sprawie równoważności, dotyczących ponad 30 państw. 

Valdis Dombrovskis, wiceprzewodniczący do spraw euro i dialogu społecznego, odpowiedzialny także za kwestie stabilności finansowej, usług finansowych i unii rynków kapitałowych, powiedział: Decyzje w sprawie równoważności przepisów stanowią jedno z naszych głównych narzędzi współpracy z państwami trzecimi w obszarze usług finansowych.Przynoszą one korzyści obu stronom, gdyż umożliwiają nam solidną współpracę z naszymi partnerami oraz pozwalają otworzyć nasze rynki dla podmiotów spoza UE i vice versa. Nasze podejście w kwestii równoważności przepisów okazało się skuteczne, a dzięki ulepszonym przepisom będziemy mogli łatwiej osiągnąć nasze cele, jakimi są utrzymanie stabilności finansowej oraz wspieranie międzynarodowej integracji rynków finansowych w UE.

Zgodnie ze swoimi zobowiązaniami dotyczącymi zwiększenia przejrzystości względem zainteresowanych stron Komisja skorzystała z okazji, jaką stanowi publikacja komunikatu, by przedstawić swoje ostatnie decyzje w sprawie równoważności. 

Komisja przyjęła dziś decyzje w sprawie równoważności dotyczące wskaźników finansowych stosowanych w Australii i Singapurze. W decyzjach tych uznano, że administratorzy określonych wskaźników stóp procentowych i wskaźników walutowych w Australii i Singapurze podlegają prawnie wiążącym wymogom, które są równoważne z wymogami unijnymi określonymi w rozporządzeniu (UE) 2016/1011 (rozporządzenie o wskaźnikach referencyjnych). 

W odrębnych decyzjach Komisja rozszerzyła zakres istniejących decyzji w sprawie równoważności w obszarze agencji ratingowych w przypadku Hongkongu, Japonii, Meksyku i Stanów Zjednoczonych. Jednocześnie Komisja po raz pierwszy zmuszona była uchylić obowiązujące decyzje dotyczące Argentyny, Australii, Brazylii, Kanady i Singapuru, gdyż kraje te nie spełniają już standardów określonych w unijnym rozporządzeniu w sprawie agencji ratingowych po jego zmianie w 2013 r. Kraje te – po dyskusjach z Komisją – postanowiły nie wprowadzać niezbędnych zmian legislacyjnych z uwagi na ograniczoną skalę objętej nim działalności.